Geronimo hala istediğini iyi kötü sana veriyor, idare et dedim kendime. Zaten hayatımız idare ederek geçiyor bünye alışkın. Bu sebeple ben şimdilik vazgeçtim bu sevdadan. Yol arkadaşım Apaçi reisi Geronimo ile sürmeye devam edeceğiz bir süre daha. Kendisi şu an 15 bin km'yi devirdi ve hala her şey yolunda gidiyor.
Zor bir memlekette yaşıyoruz, zor şartlarda yaşıyoruz, en azından çoğunluğu oluşturan biz orta ve alt sınıflar için bu böyle. Hal böyle olunca da hayallerimize kavuşmak öyle ha deyince olamıyor ne yazık ki hatta benim gibi iyi kötü araba motosiklet (yıllarca borçla da olsa) alabilenler bir nebze şanslıyız, bunları hayatı boyunca alamayacak olan insanlar var, milyonlarla üstelik. Bu yüzden ayağımızı yorganımıza göre uzatmadığımızda, hayal etmeyi geçtim boyna hayal kırıklıklarına gark oluyoruz. Ondan sebep yeni motosiklet başka bahara artık, bir yerde havayı koklamak da acele bir işe girmekten evladır diyorum, hem kim bilir biz alana kadar daha da güzel modeller gelebilir, ne biliyim belki şehre bir film gelir, dolar 3 tl nin altına düşer, vergiler iner, gülümseee....
Hadi olayı biraz daha duygusallaştıralım, ağlamak yok ama. :)