Uzun zaman oldu motosikletten ayrı kalalı. Hep şu zaman, bu zaman diye diye erteledim, arabalar aldım sattım, ev, çocuk, taşınma v.s. derken yıllar geçti, ama içimdeki motosiklet aşkı hiç ama hiç geçmedi; hele otomobille trafikte her kaldığımda, park edecek yer bulamadığımda ya da otomobilim çekildiğinde bir kez daha içim cız etti motosiklet de motosiklet diye.
Şimdilerde - yaşın da etkisiyle olsa gerek - eskisi gibi olmasa da içimde bir kıpırdanma, eskisi kadar olmasa da bir heves var. Aklımı çelen bir de motosiklet. Bakalım, belki de fazla uzak olmayan bir zamanda bir motosiklet edineceğim galiba. Sanırım bunu da fazlasıyla hak ettim kendi çapımdaki küçük başarılarımla. Artık bir ödül mü olur bana, yoksa İstanbul trafiğinin en şanslı insanları arasına girmemi mi sağlar yeniden bilemiyorum ama, yakın bir zamanda, belki bahar belki yaza, üç vakte kadar yeni bir motosikletle düşeceğim galiba yeniden yollara.
Çok bekledim, çok yoruldum, çok düşündüm, çok şeyi değiştirdim kafamda pek çok konuda, motosiklet konusunda bile hem de. Bakalım bu kez nasıl başlayacak yeni macera. Sanırım artık daha ziyade bir ulaşım aracı olacak yeni motosiklet ve yine küçük cc olacak, hiç yoramam kendimi büyük cc'nin masrafına, tasasına. Kırıldığında, bozulduğunda, çalındığında gamlanmayacağım bir şey olacak yine, yine küçük dev bir motosiklet belki, belki birileri tarafından kınanacağım bir motosiklet. Ama bunların hiiç ama hiç önemi yok artık, çünkü aradan geçen 6 yılda çok şey değişti hayatımda ve kafamda.
Hayat akıp gidiyor, bir şeyleri zamanında yapamadıkça da elimizden kaçıp gidiyor, şimdi benim bünye fena halde motosiklet istiyor, açlık çekiyor adeta, şimdi motosiklet zamanıdır, umarım bu bahar, bu yaz motosiklet getirir bana.
Umarım fazla uzun sürmeden başlarım yeniden içinde cismen de motosiklet olan yazılara...
Zamanıdır, bu bünye artık motosiklet istiyor.
1974’ten Günümüze CABERG
3 hafta önce
